Czym są paski do glukometru?

Każda epoka niesie za sobą pewne choroby cywilizacyjne. Współcześnie jedną z takich chorób jest cukrzyca. Polega ona na zaburzeniu gospodarki węglowodanowej. Może się to odbywać na drodze różnych mechanizmów, ponieważ typów cukrzycy jest kilka. Niezwykle istotne w przypadku cukrzycy jest szybkie jej rozpoznanie i podjęcie prawidłowego leczenia dlatego, że nieleczona lub źle leczona cukrzyca często prowadzi do kalectwa, a dalej do śmierci.

Czym zmierzyć poziom cukru we krwi?

Osoba chora na cukrzycę określana jest jako diabetyk. Taka osoba każdego dnia musi dokonywać kilkukrotnego pomiaru poziomu cukru we krwi. Od wyniku uzależniona jest dawka insuliny, jaką należy w następnej kolejności wprowadzić podskórnie za pomocą tzw. pena, czyli specjalnej strzykawki. Prawidłowy poziom cukru we krwi mieści się w granicach 3,9-6,2 mmol/l, co odpowiada wartości 70-99 mg/dl. Wahania poziomu cukru we krwi są bardzo uzależnione od ilości spożywania pokarmów oraz od czasu jaki upłynął od ostatniego posiłku. Właśnie dlatego konieczny jest kilkukrotny pomiar poziomu glukozy w osoczu krwi.

Do pomiaru stężenia cukru we krwi służy urządzenie zwane glukometrem. Jest to specjalne urządzenie wielokrotnego użytku. Posiada ono cyfrowy wyświetlacz, na którym wynik badania pojawia się już po upływie kilku sekund. Do glukometru każdorazowo wprowadza się specjalny pasek do glukometru. Ważne jest by za każdym razem pasek wprowadzać do urządzenia odpowiednim końcem. Na wolnym końcu paska testowego umieszcza się kroplę krwi. Warto zaznaczyć, że dobór pasków do glukometru nie jest dowolny. Każdy typ urządzenia posiada dostosowane do siebie testowe paski do glukometru.

Badanie poziomu cukru we krwi dokonuje się pobierając kroplę krwi z palca. W celu jej wydobycia stosuje się specjalny nakłuwacz. Jest to drobny przyrząd, który przykłada się do skóry a następnie naciska. Wewnątrz nakłuwacza znajdują się tzw. lancety. Są to niewielkie nożyki. Nakłuwacze diabetyków są znacznie wygodniejsze i udoskonalone względem nakłuwaczy nożykowych stosowanych w szpitalach. Każdy nakłuwacz jest jednak tak skonstruowany, ażeby wprowadzenie lancetu w tkankę skórną odbywało się tylko na niewielką głębokość. Dzięki temu nie ma ryzyka uszkodzenia naczyń głębokich i nerwów. Ostrze lancetu jest też skutecznie schowane wewnątrz nakłuwacza, dzięki czemu nie ma ryzyka przypadkowe zakłucia siebie lub innych.

Jak dokonać pomiaru cukru we krwi?

W celu wykonania szybkiego pomiaru poziomu cukru we krwi należy wykorzystać nakłuwacz, glukometr i pasek do glukometru. Taki pomiar można wykonać w dowolnym miejscu. Samo badanie jest niemal bezbolesne.

Przed dokonaniem pomiaru należy dokładnie umyć dłonie pod ciepłą, bieżącą wodą z mydłem. Odpowiednia temperatura wody sprawi, że drobne naczynka krwionośne w opuszce palca ulegną rozszerzeniu. Mycie dłoni w zimnej wodzie może prowadzić do efektu odwrotnego. Naczynka ulegną obkurczeniu i mogą wystąpić trudności w uwolnieniu kropli krwi. W warunkach braku możliwości dokładnego umycia dłoni, należy je zdezynfekować. Bardzo ważne jest jednak, aby po dezynfekcji i dokonaniu nakłucia, pierwszą uwolnioną kroplę zetrzeć jałowym gazikiem, a pomiary dokonać dopiero z kolejnej wydobywającej się kropli krwi. W innym przypadku preparaty do dezynfekcji mogłyby spowodować zafałszowanie wyniku.

Przed nakłuciem opuszki palca warto dokonać krótkiego i delikatnego masażu skóry dłoni. Należy do wykonać od nadgarstka w kierunku palca. Nie należy jednak uciskać samej opuszki. Warto również systematycznie sprawdzać datę ważności pasków do glukometru. Stosowanie pasków testowych po upływie określonego terminu daty przydatności, mogłoby skutkować wynikiem fałszywym. Gdy po nakłuciu kropla krwi pojawi się na powierzchni opuszki, należy do niej przyłożyć wolny koniec paska testowego, który uprzednio należy umieścić w glukometrze. Wynik podający stężenie glukozy w osoczu wyświetli się na urządzeniu już po kilku sekundach. Nakłutą opuszkę palca należy osłonić jałowym gazikiem.

Alternatywnym miejscem dokonywania nakłucia jest wewnętrzna część dłoni w miejscu kłębu kciuka i kłębiku palca małego, a także ewentualnie ramię, udo czy łydka. Za każdym razem jednak należy unikać miejsc, gdzie widoczne są wyraźne żyły oraz znamiona.